Gregory Bistoen
Δρ. Ψυχανάλυσης, Πανεπιστήμιο Ghent
μετάφραση: Α. Βατσινάς
To παρόν άρθρο έχει ως αφετηρία μια κριτική στο μοντέλο της Μετατραυματικής Αγχώδους Διαταραχής (ΜΑΔ) για το τραύμα. Σύμφωνα με αυτήν την κριτική, το παραπάνω μοντέλο τείνει να παραβλέπει τις κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις της ανάκαμψης από το τραύμα, εστιάζοντας ως επί το πλείστον στην ενδοψυχική επεξεργασία της μη-νοητικοποιημένης τραυματικής εμπειρίας. Μέσω της ανάπτυξης ενός εννοιολογικού παραλληλισμού μεταξύ των περιγραφών του φαινομενολογικού συμβάντος του Badiou –αφενός– και των ψυχολογικών θεωρήσεων του τραύματος –αφετέρου– διερευνάται ποια μπορεί να είναι η συνεισφορά της ιδέας μιας Badiouικής «υποκειμενοποίησης του τραυματικού συμβάντος» στις σύγχρονες θεωρήσεις της αντιμετώπισης του τραύματος. Το βασικό επιχείρημα που συζητείται είναι ότι αυτός ο εννοιολογικός παραλληλισμός προσφέρει ένα ενδιαφέρον πλαίσιο για την επανεισαγωγή μίας πολιτικής διάστασης στο πώς σκεφτόμαστε για την ανάκαμψη από το τραύμα. Το τελευταίο, εξηγείται μέσω μιας συζήτησης των speak-outs που είχε οργανώσει το κίνημα για τη χειραφέτηση των γυναικών της δεκαετίας του 1970.
Comments