Γιώργος Κεσίσογλου και Κωστούλα Μάκη
Στα «Χίλια χρόνια μη γραμμικής ιστορίας» (2002) ο Manuel Delanda παρακολουθεί τις διακριτές κινήσεις και αλληλεπιδράσεις ύλης και ενέργειας μέσω των ανθρώπινων πληθυσμών εντός της χιλιετίας. Περιγράφει τους (μετα)σχηματισμούς του τοπίου, τις επικράτειες που υλοποιούν, τις πόλεις που διαμορφώνουν. «Πριονίζει» τον ανθρωποκεντρισμό των κοινωνικών και θεραπευτικών επιστημών, που εστιάζουν στην αυτενέργεια, στην προσωπική ιστορία, στο εδώ και τώρα, αναδεικνύοντας την μακρόχρονη αλληλεπίδραση του ιστορικού με το κοινωνικό. Σε αυτή την πορεία, έχουν αναδυθεί ιστορικά τοπία όλων των ειδών ψυχοθεραπείας, που περιλαμβάνουν τις επικράτειες των προσεγγίσεων, των θεραπευτών, των σχολών. Σε αυτές τις σκηνές των ανθρώπινων σχέσεων, εκπαιδευόμαστε συνήθως στις κυρίαρχες αφηγήσεις της ψυχολογίας, η οποία εμμένει στην ανάδειξη της «ψυχοπαθολογίας» του ατομικού, του «μαγικού βολονταρισμού», που γράφει ο David Smail.
