Αφροδίτη Καψάλη
Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Μιχάλης Μεντίνης
Το άρθρο είναι η μελέτη περίπτωση της Ν., μιας ανήλικης κουρδικής καταγωγής, η οποία, μετά την καταγγελία της για συστηματική σεξουαλική κακοποίηση από τον πατέρα της, βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα στον λαβυρινθώδη χωροχρόνο που συνθέτουν οι «ανθρωπιστικές» ΜΚΟ μαζί με την κρατική γραφειοκρατία και την τεχνολογία καθυπόταξης της ψυχιατρικής επιστήμης. Με κεντρικό πυλώνα την ψ-ιδεολογία εν γένει, η εμπειρία της Ν. ψυχιατρικοποιείται και παθολογικοποιείται. Το αρχικό της σθένος να καταγγείλει τον βιασμό της επιφέρει την απαξίωση και τον εξευτελισμό της από τους θεσμικούς μηχανισμούς. Στόχος του άρθρου είναι να αναδείξει την αστάθεια των ψυχιατρικών γνωματεύσεων, καθώς και τη συχνή εργαλειακή χρήση τους στο πλαίσιο του μεταναστευτικού: τον τρόπο με τον οποίο το «τραύμα», ως μια ψυχοπαθολογική κατηγορία ομπρέλα, λειτουργεί ως μέθοδος περίφραξης της εμπειρίας και φαρμακευτικού ελέγχου της συμπεριφοράς, εκεί που οι άλλες κατηγορίες του DSM φαίνεται να αποτυγχάνουν.
