Ντάνα Παπαχρήστου
PhD, Θεωρητικός, Καλλιτέχνης του Ήχου, Διδάσκουσα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Το παρακάτω άρθρο αναλύει ζητήματα φιλοσοφικής θεωρίας και πράξης μέσα από τη χρήση των όρων «νομαδισμός», «γραμμή φυγής» και «πλανοδιότητα» στον πολιτικό και καλλιτεχνικό λόγο. Οι έννοιες αυτές αναφέρονται περισσότερο στην υπονόμευση και στην αναγκαία μεταβολή, παρά στη μετακίνηση και τη διαφυγή. Ο στόχος δεν είναι η έρευνα της ορολογίας όσο η υπογράμμιση του πολιτικού διακυβεύματος των εννοιών στη θεωρητική και πρακτική χρήση τους. Οι όροι περιγράφονται ακροθιγώς μέσα από αναφορές στα έργα των Ντελέζ και Γκατταρί, ώστε να καταδειχθεί η μεταφορική τους σημασία. Την ίδια στιγμή, γίνεται αναφορά στην άρρηκτη σύνδεση θεωρίας και πράξης, την κοινή γραμμή φυγής όπλου και εργαλείου και τη διάνοιξη λείων χώρων σε μη-κυριολεκτικές περιοχές. Τέλος, τονίζεται η ανάγκη για επαναφορά του πολιτικού προσήμου στους εν λόγω όρους και για τη χρήση τους στην πράξη με στόχο την εγκαθίδρυση του ασημαίνοντος, ανόργανου και ανυποκειμενικού στη σχέση μας με εξουσιαστικές διαρρυθμίσεις εξουσίας και μηχανές σφετερισμού.
