Ελένη Σαμπάνη
Ψυχολόγος και συγγραφέας, Συστημική- Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία
Μετεκπαιδεύεται στην Κοινωνιολογία, Ανθρωπολογία και Ιστορία του Αθλητισμού
Στο παρόν κείμενο διερευνώνται δυο υποθέσεις όπου το σώμα λειτουργεί ως όργανο ελευθερίας και πιο συγκεκριμένα στην ψυχοθεραπευτική πρακτική. Ξεκινώντας με τις προκαταλήψεις ότι ένα σώμα είναι ελεύθερο όταν βιώνεται ως ελεύθερο και ότι η αλλαγή ως η μόνη σταθερά του σύμπαντος, όπως διδάσκει ο Μάρκος Αυρήλιος, είναι κατ’ επέκτασίν αύξηση πληροφορίας και πιθανοτήτων, οδηγούμαστε μέσα από θεραπευτικά παραδείγματα, λογοτεχνικές αναφορές και θεωρητικά πεδία σε πολυμορφικές αναγνώσεις του σώματος σε σχέση με τη λειτουργία του εκτός της γλώσσας και την συνεχή διαπραγμάτευσης της αυτονομίας και της αφοσίωσης του.
